Tuesday, April 30, 2013

Tο κατάρτι ( Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος)




Το ταξίδι έχει τελειώσει
κι οι σύντροφοι πάνε κι αυτοί.
΄Αδειασε το καράβι.
Φουρτούνα πια καμιά δε σ' απειλεί.
Πόσο μακριά τα μέρη των Σειρήνων!
Ν' ακούσεις το τραγούδι δε μπορείς.
Μ' ακόμα στο κατάρτι εσύ δεμένος.

( Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος)

Τα χρώματα λύθηκαν


Τα νεύρα μου...! @^%*&!)(


Monday, April 29, 2013

Ναι θα πω, στους άλλους είπα όχι


Ρίσκο (Αλκυόνη Παπαδάκη)




Είσαι για ένα ταξίδι στ'ανοιχτά;
Είσαι για ένα ρίσκο;
Θελω να μου υποσχεθείς
πως δε θα πάρεις
μετεωρολογικό δελτίο.
Πως δε θα χεις μαζί σου
προμήθειες και αποσκευές.
Πως δε θα γεμίσεις
το πλεούμενο με σωσίβια.
Θα δέσουμε την άγκυρά μας
στα φτερά των γλάρων.
Και θα ορίσουμε τιμονιέρη μας
το πιο τρελό δελφίνι.
Θα σου χαρίσω
όλο το γαλάζιο του πελάγου.
Όλο το χρυσαφι του ήλιου.
Όλο το ροζ του δειλινού.
Να χεις χρώματα πολλά
να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου.
Θα γεμίσω τ'αμπάρι μας με ονειρα.
Να χεις πολλά.
Να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν.
Αν έχει λιακάδα θα απλώσουμε
τα δίχτυα της ζωής μας στην κουβέρτα
και θα μπαλώσουμε τις τρύπες
που μας ανοιξαν τα σκυλόψαρα.
Αν έχει βροχή θα βγάλουμε τη ψυχή μας
στ΄άλμπουρο να ξεπλυθεί.
Είσαι επιτέλους, για ένα ταξίδι στ ανοιχτά;
Για ένα ρίσκο;

(Αλκυόνη Παπαδάκη)

Με το 3 πάμε...


Tuesday, April 23, 2013

Λίγο πριν να σαλπάρουμε για το ταξίδι.....


tatphotography.blogspot.com : Ένας χρόνος ζωής !!!


Σήμερα έκλεισε ακριβώς ένας (1)  χρόνος από την πρώτη ανάρτηση αυτού του Blog.  (http://tatphotography.blogspot.gr/2012/04/blog-post.html)

Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα κατάφερε να προσελκύσει πάνω από 11.600 Page views, κάτι που ειλικρινά, όσο αισιόδοξος και να ήμουν, δεν το περίμενα και αυτό χάρη σε εσάς ! τους ΓΝΩΣΤΟΥΣ  και ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ « διαδυκτιακούς φίλους»  από την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο που με τιμήσατε  με την επίσκεψη σας.

Ένα μεγάλο, μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς σε όλους σας, να είστε όλοι πάντα καλά, ευτυχισμένοι και δημιουργικοί και εγώ για μια ακόμη χρονιά θα συνεχίσω με το ίδιο και ακόμα περισσότερο μεράκι να σας ταξιδεύω με χρώματα και λέξεις.

Καλά ταξίδια 
Θάνος
Ακολουθούν  Οι πέντε (5) ποιο δημοφιλείς καταχωρήσεις, έως σήμερα

  #1  Ακολουθώντας το Μπλε





#2   Μη με ξυπνήσεις στις έξι (του Μάη) ...
http://tatphotography.blogspot.gr/2012/05/blog-post_02.html

Ένα Κείμενο & φωτογραφία της  Μαρίας Κανελλάκη



#3  Ένα φυσικό σκηνικό..
http://tatphotography.blogspot.gr/2012/05/blog-post_07.html


#4 Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι  (Στίχοι Μπέρτολτ Μπρεχτ)
http://tatphotography.blogspot.gr/2012/11/blog-post_24.html



#5 Μη με φωνάζεις ξένο......... (Στίχοι άγνωστου ποιητή)
http://tatphotography.blogspot.gr/2013/03/blog-post_30.html




Monday, April 22, 2013

Ότι μας έλειπε .....


Μία χείρα βοηθείας......


Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε........






Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
εσείς τσιγάρα "Κάμελ" να καπνίζετε,
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ…..

Νίκος Καββαδίας

(Απόσπασμα από : ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙΣΑΡΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, Ποιητική συλλογή Μαραμπού (1933) )

The Invader



Saturday, April 20, 2013

Cristo-Rei ( Christ the King )





The Christ the King statue (Portuguese: Cristo-Rei) is a Catholic monument and shrine dedicated to the Sacred Heart of Jesus Christ overlooking the city of Lisbon in the central part of Portugal. It was inspired by the Christ the Redeemer statue in Rio de Janeiro (Brazil), after the Cardinal Patriarch of Lisbon visited that monument. The project was inaugurated on 17 May 1959, at a time when Portugal was being ruled by the authoritarian President of the Council of Ministers António de Oliveira Salazar (permission to build the monument was ultimately decided by this ruler). The giant statue in cement was erected to symbolize the gratitude the Portuguese were spared the effects of World War II.

Saturday, April 6, 2013

Λες να βρέξη ?



Πέντε Ποιήματα μέσ᾿ τὸ Σκοτάδι - Εἰκόνα (Νίκος Καροῦζος )





Γυρίζει μόνος
στὰ χείλη του παντάνασσα σιωπὴ
συνέχεια τῶν πουλιῶν τὰ μαλλιά του.
Ὠχρὸς
μὲ βουλιαγμένα ὄνειρα κι ἀνέγγιχτος
νερὸ τρεχάμενο στὰ ρεῖθρα, ὠχρὸς
ἕλληνας.
Πάντα ὁ δρόμος μέσ᾿ στὰ μάτια του
κ᾿ ἡ λάμψη ἀπ᾿ τὴ φωτιὰ
ποὺ καταλύει
τὴ νύχτα.

Γυρίζει μόνος
στὰ χέρια τοῦ κλαδὶ ἀπὸ ἐλιὰ
γεμάτος πόνο χάνεται στὰ δειλινὰ
αἰσθάνεται
πὼς ὅλα χάθηκαν.
Μὴν τοῦ μιλᾶτε εἶναι ἄνεργος
τὰ χέρια στὶς τσέπες του
σὰν δυὸ χειροβομβίδες.
Μὴν τοῦ μιλᾶτε δὲ μιλοῦν στοὺς καθρέφτες.
Ἄνθη τῆς λεμονιᾶς
λουλούδια τοῦ ἀνέμου
στεφάνωσέ τον Ἄνοιξη
τὸν κλώθει ὁ θάνατος.

Νίκος Καροῦζος - Ποιήματα